Wat me nu toch weer is overkomen….br…. Vanmorgen ben ik persoonlijk door de grote baas even buiten in de tuin gezet. Hij kan ook wel aardig zijn hoor…! Dan kan ik lekker even luchten en wat frisse lucht inademen want in huis is het natuurlijk altijd een beetje bedompt en benauwd.
Meestal wordt ik dan aangelijnd in het midden van onze grote tuin. Dan is het draad net lang genoeg om overal lekker even te snuffelen. “Wat ruik ik nu, de kat van de overburen….??” Is die hier ook geweest. Ja hoor, ik ruik het.
Hij komt hier altijd natuurlijk als ik er niet ben. Ik
volg het spoor tot aan de schutting. Dat is een groot houten hek van ongeveer 2 meter hoog dat onze tuin scheidt met de buren. Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest naar wat er toch achter dat hek zit. “Zal ik er op springen, ja…ach vooruit de grote baas zit toch in de kamer koffie te drinken met de kleine baas. Een twee hup, ja hoor ik zit helemaal boven op het hek. OW… wat een prachtig uitzicht heb ik hier.
Plotseling komt er een kleine gevleugelde vriend naast me zitten. Die durft, heel brutaal en parmantig dribbelt onze kleine vriend over mijn hek. Dat kan natuurlijk niet. Die moet ik even een lesje leren. Langzaam sluip ik naar mijn toekomstige prooi toe. Nog een klein stukje en dan kan ik toephappen.
Een laatste krachtinspanning en …oh nee heluup…ik glij van de glibberige schutting af en val helemaal naar beneden. Daar hang ik, hulpeloos aan het snoer aan de achterkant van het hek.
Wat heb ik nu toch gedaan. Straks komt de grote baas en wordt hij heel boos. Ik begin hard te miauwen maar niemand die me hoort. Gelukkig komt op dat moment die aardige mevrouw van de geheimzinnige tuin aangewandeld en ziet me hangen. “Ach arm beestje …” zegt ze, “kom maar hier dan zal ik je even helpen..!!”. Ze tilt me op en zet me boven op de schutting zodat ik er weer snel af kan klimmen.
Op dat moment komt de grote baas ook in de tuin. Snel, ik moet vlug van het hek af en in de tuin gaan zitten zodat hij niets merkt. Pff..net op tijd. Gelukkig hij heeft niets gemerkt van mijn avontuur op de schutting.
Tjonge, alles is goed afgelopen maar ik zal het mij nog lang heugen en ik zal toch maar niet meer op de schutting klimmen. Hoe verleidelijk dat ook is.
Meestal wordt ik dan aangelijnd in het midden van onze grote tuin. Dan is het draad net lang genoeg om overal lekker even te snuffelen. “Wat ruik ik nu, de kat van de overburen….??” Is die hier ook geweest. Ja hoor, ik ruik het.
Hij komt hier altijd natuurlijk als ik er niet ben. Ik
volg het spoor tot aan de schutting. Dat is een groot houten hek van ongeveer 2 meter hoog dat onze tuin scheidt met de buren. Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest naar wat er toch achter dat hek zit. “Zal ik er op springen, ja…ach vooruit de grote baas zit toch in de kamer koffie te drinken met de kleine baas. Een twee hup, ja hoor ik zit helemaal boven op het hek. OW… wat een prachtig uitzicht heb ik hier.Plotseling komt er een kleine gevleugelde vriend naast me zitten. Die durft, heel brutaal en parmantig dribbelt onze kleine vriend over mijn hek. Dat kan natuurlijk niet. Die moet ik even een lesje leren. Langzaam sluip ik naar mijn toekomstige prooi toe. Nog een klein stukje en dan kan ik toephappen.
Een laatste krachtinspanning en …oh nee heluup…ik glij van de glibberige schutting af en val helemaal naar beneden. Daar hang ik, hulpeloos aan het snoer aan de achterkant van het hek.
Wat heb ik nu toch gedaan. Straks komt de grote baas en wordt hij heel boos. Ik begin hard te miauwen maar niemand die me hoort. Gelukkig komt op dat moment die aardige mevrouw van de geheimzinnige tuin aangewandeld en ziet me hangen. “Ach arm beestje …” zegt ze, “kom maar hier dan zal ik je even helpen..!!”. Ze tilt me op en zet me boven op de schutting zodat ik er weer snel af kan klimmen.
Op dat moment komt de grote baas ook in de tuin. Snel, ik moet vlug van het hek af en in de tuin gaan zitten zodat hij niets merkt. Pff..net op tijd. Gelukkig hij heeft niets gemerkt van mijn avontuur op de schutting.
Tjonge, alles is goed afgelopen maar ik zal het mij nog lang heugen en ik zal toch maar niet meer op de schutting klimmen. Hoe verleidelijk dat ook is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten