donderdag 4 juni 2009

Mijn staart

Heel lang gelden, ik was nog geen jaar oud, is er iets ergs gebeurd.
Ik was op een nacht lekker aan het wandelen. Ik ging eens kijken aan de andere kant van de grote weg waar ik toen woonde. Daar stonden allemaal grote kantoren en was s nachts heel wat te beleven in het katten uitgaansleven. Tenminste dat dacht ik want mijn eigen vader zwierf daar ergens rond. Daar was ook heel veel eten. Allemaal lekkere verse muizen.
Je moest er natuurlijk wel eerst op jagen.
Het was wel een beetje gevaarlijk om daar te komen want je moest er een grote autoweg oversteken. En daar is het dus mis gegaan. Ik heb niet goed uitgekeken met oversteken.
Pats boem….ik ben onder een auto gekomen. Ik kon totaal niet meer lopen. De automobilist is gestopt en heeft de dieren ambulance gewaarschuwd. Deze hebben mij naar de dierenarts gebracht. Het bleek dat ik mijn staart had gebroken en mijn bekken had ontwricht.

Intussen wisten mijn baasjes van niks. Sterker nog ze dachten dat ik weer eens ergens een nachtje was blijven plakken. Dat deed ik toen wel vaker. Maar na 2 nachten zijn ze me gaan zoeken en vonden ze me bij het asiel. Ze waren zo blij mij te zien en ik mocht gelijk mee naar huis. Natuurlijk was ik ook blij dat ik weer mee kon. Ik moest eerst wel een tijdje rustig aan doen. Een stuk van mijn staart was weg en mijn heupen deden erg pijn. Ik kon en mocht niet meer springen en als mijn baasjes niet op mij konden letten zat ik in een lege kamer zodat ik wel op de grond moest blijven zitten. Ik moest best wel lang revalideren. Gelukkig is het weer aardig goed gekomen maar echt lekker springen kan ik nog steeds niet. Mijn baasjes zijn bang dat ik in de problemen kom als ik buiten ben en snel weg moet vluchten
Daarom zit ik buiten aan een touwtje vast.

Geen opmerkingen: